10 yıl öncesinden çıkıp gelen bir insanın verdiği bir duygu ile...
Labirent gibi bir sokak;sokağın içinde bir ben,benim içimde ahh neler...
Çağrışımlar çağrışımları kovalarken içimdeki kelebeklerin uçuşunu anlatmam mümkün değil; dediğim gibi tarifi imkansızlardayım bu gece...
Zamandan hiç ödeme yapmaksızın yaş alırken aslında nekadar zengin olup ne ödemeler yaptığımı düşündüm,,,kelimelere sığmayacak bir zenginlik...
Nerelere yolculuk nerelerden geçiş...
Ömür bir derya... Bir umman... Her canlının kendi labirenti... Çıkışı bulana kadar savaşıp kimleri misafir ediyor kimlere konuk oluyor nelerden vazgeçiyor neleri sahipleniyoruz... Ta ki çıkışa kadar...
Hepimizin çıkışı bulması kaçınılmazken karmaşık tutkular çemberinde nekadar önemsiz ehemmiyetsiz şeylerle savaştığımızı düşündüm...
Çıkışı bulmak varsa sonunda ve ben geçeceğim yollardan yıllardan zaten geçeceksem acele etmek tadına varmamak köşesini bucağını keşfetmemek niçin diye sordum kendime;kendimden çıkıp biran labirentteki yoluma bakındım... Yarın sonraki gün ve hatta yıllar içerisinde yolum nereye düşer nerelere misafir olurum bilemesem de keyfine vardım sürecimin bu akşamlık... Kazandığım insanları düşündüm... 10 yıl öncesinden bir ses unutmadan unutturmadan çıkıp geliyorsa doğru yerlerde var olmuşum dedim şükrederek🙏
Hayat karmaşık hiç kuşkum yok ama yine hiç kuşkum yokki bir okadar basit...
Gelecek yollara kafayı yormadan şimdiki yolun tadına vardığın an muhteşem...
Bir hikaye vardır bilmem bilir misiniz kaşıktakini dökmeden etrafı seyredaldığın an keşkelerin iyikilere dönüştüğü an😉