Lakin kağıt ve kalem dostluğu eşliğinde
Yani teknolojiyi bilip kullanıp hiçbir zaman sevmeyenlerden biriyim ben de...
Kağıda kalemimin her vuruşunda kelimelerin cümleleştiğini nihai olarak paragraflaştığını görmenin mutluluğunu tarif edemem...
Amacım elbette yazıyı/yazmayı anlatmak değil; manayı içeriği görebilen anlar bir de beni tanıyan (;
Amacım hayatta kalem olup ömr-ü kağıdımı anlatmaktır...
Bu nüshada İstanbul olsun istedim
İlk keşfim kelime üzerinden olmuştu İSTersenANBULursun... İstanbulun her anı anılaştı ben de... Acısıyla tatlısıyla;güzeliyle çirkiniyle...
Okadar kahkaha attığım anlarım oldu ki bir okadar gözyaşının da bulunduğu...
Son Zamanlarıma denk gelen bana beni buldurmayı hedefleyen birşey vuku buldu hayatımda her şeye razı geldiğim...
İşte ozaman hayatım değişti...
Eyvallah demeyi öğrendim... Olana da olmayana da...
Bu gece son gecem İstanbul da...
Ve yine sen İstanbul... Plan yapmamayı anı yaşamayı okadar güzel anlattın ve öğrettinki bana bundan sonrası için Carpediem hayat felsefem; düşüncemde olacak her şey sadece ve sadece BEN diyeceğim bu Ben; benlik bencillik anlamında değil...bilenin beri geleceği bir ben(((;
Ve Sen İstanbul!!!!
İyiki Vardın İyiki 8 yılıma yakın zaman diliminde varoldun
Sunduğun dostluklara mutluluklara hüzünlere ayrılıklara Eyvallah!
Senin ayrı Ruhun var dedikleri ise çoook doğru anladım ve özliyeceğim kokunu dokunu ruhunu
Elveda İstanbul şimdilik((;
